Pozdrowienia ze szpitala! :-(

No i stało się. Jestem w szpitalu. Na obserwacji...

Coś koło 22 tygodnia ciąży, był wtorek, zaczęłam plamić. Pojechaliśmy na izbę przyjęć. Zrobili Usg, sprawdzili szyjkę. Diagnoza : wszystko ok. Czasami tak bywa.

Ten sam tydzień ale już piątek to samo. Diagnoza: czytaj wyżej.

I tak doszliśmy do wtorku, tydzień później. Mój ginekolog sprawdził i zauważył nadżerkę. Pod wpływem ucisku macicy dochodziło do plamień. Zrobił mi koagulację jakimś lekiem. Plamienie ustało. Przy kolejnej kontroli zrobił to samo. 

Dzisiaj rano zauważyłam ponowne brązowe plamienia. Zadzwoniłam, kazał przyjechać. Zrobił KTG, z dzidzią wszystko ok ale znowu jakieś naczynia otwarte przy nadżerce. No cholera jasna. Więc wychodzę do mojego Roberta, co by przekazać mu co i jak, a lekarz na to, że ja tu zostaje na co najmniej dwie doby. Dwukrotnie pytałam, czy żartuje, a on mi na to, że trzeba sprawdzić, zeby to coś nie wywołało przedwczesnego porodu... Płakać mi się chce.. Bo sama, bo nie wiem po co, i nie wiem jak dlugo.. I strasznie tęsknię za moim Robciem i moimi kotkami.. Za domem, łóżkiem.. I bez sensu teraz to piszę i się nakręcam na płacz.. Chodzi przecież o profilaktykę, o to, żeby sprawdzić wszystko i zapobiec temu, żeby Milunia za szybko się nie urodziła, bo u mnie teraz będzie jej najlepiej.. 

Warunki w szpitalu ok, jest czysto położne miłe, jedzenie nie wiem, bo załapałam się tylko na kolacje. Ale mój Kochany Kotek zadbał o mnie i Milunie i przywiózł nam banany, kanapki Wasa i wafelki. Przynajmniej coli pić nie będę..

Na sali leżę z trzema dziewczynami: jakaś Azjatka w ciąży bliźniaczej. Trochę ciężko się z nią dogadać. Ale dajemy radę. Non stop rozmawia przez telefon po swojemu :) Druga dziewczyna, Justyna. Właśnie ściągneli jej pesar i czeka na poród. I trzecia Weronika, która też będzie wcześniej rodzić ze względu na cukrzycę.. 

Dziewczyny, oszczędzajcie się więc, proszę.. Dbajcie o siebie.. I dużo proszę odpoczywać...