Opis dnia urodzenia Mili..

Mila urodziła się 5.11.2012 i to ona wybrała taki termin.. 

Tego dnia miałam zgłosić się na 7:30 do szpitala celem wykonania cesarskiego cięcia.. Jednak o godz. 00:30 odeszły mi wody. Bardzo dziwne aczkolwiek miłe uczucie.. Zadzwoniłam do Profesorka, który kazał mi jechać do szpitala.
Pojechaliśmy.. Izba przyjęć, Ktg ok, pojedyncze skurcze, szyjka jeszcze zamknięta. Decyzja: sala porodowa w oczekiwaniu na poranek.
Wiedziałam, ze zdążymy, by Profesorek zrobił cięcie.

A tymczasem..
Tymczasem na sali obok dziewczyna rodziła sn.. Słyszałam wszystko, jej płacz, rozmowy z mężem, położna.. Przy każdym skurczu miałam ochotę płakać razem z nią. Pierwsza położna powiedziała jej, ze urodzi do 12, ale przy zmianie "warty" kolejna powiedziała, że wyrobi się przed 9:00..
No i tak się stało. O 8:50 urodziła się jej córka Julia. Mówię Wam, takie emocje, że popłakałam się razem z nią..

Za chwilę przyszedł mój Profesorek, oświadczył, że zaczynamy.. Ale ale zaraz chwileczkę, a mój Robert? Nie zdąży dojechać, choć był już w drodze...
Pojechałam na salę operacyjną..
Sama operacja przebiegła świetnie, miło, śmiesznie i bezboleśnie. Wkłucie w kręgosłup absolutnie mnie nie bolało. Nie czułam tez nacinania, wyciągania Mili itp. Robert obserwował sytuacje z okienka:-) oczywiście samego wyciągania nie widział ale już wrażenie, czyszczenie i mierzenie Mili tak. Obserwowałam jak na nią patrzy. Piękne uczucie. Zszywanie mnie poszło szybko. Potem dziwne dreszcze i transport na pooperacyjną.

Robert w tym czasie był z naszą córeczkà i odjechali do mnie na godzinę.
Zostałam podłączona do morfiny, co było świetnym rozwiązaniem na schodzące znieczulenie.
I tak minęło 12 h..
Potem było gorzej. Przeszłam na salę poporodową, około 22:00.. Poruszanie się po CC to istny koszmar. Miałam wrażenie, że nic nie jestem w stanie zrobić. Poza tym te niewygodne, wysokie, szpitalne łóżka. Spróbuj z niego zejść z raną.. Nie! Mila w tym czasie była w sali dla noworodków. Przynieśli mi ją o 6:00 rano i tak zostaliśmy już razem do końca.
Najgorsze było rozruszanie się po CC. Teraz jeszcze to odczuwam. Siedzenie, wstawanie: za każdym razem czuję jak rana "pracuje". Z dnia na dzień niby mniej ale nie zmienia to faktu, ze nie jestem w stanie wielu rzeczy robić.

Wszystko wynagradza mi nasza córeczka.. Jest boska.. Uczymy się karmić. Jest jeszcze dokarmiana bebilonem. Przy cycu spędza tylko 15 min, wówczas drzemki około godziny i wszystko od nowa. Próbuje ja pobudzać, żeby aktywnie ssała ale uwierzcie, to śpioch ogromny. Nie pomagają zaczepki, głośne gadanie, pionizowanie i nawet rozbieranie. Wiec tak spędzamy czas: Cyc, drzemki, cyc, przewijak. Z kolei po bebilonie przesypia 2-3h, po moim mleku z laktatora tez około 2h.. Wczoraj odciagnęłam 60ml. To chyba nieźle, co?

Jutro przychodzi położna, której hobby jest laktacja. Pomaga kobietom. Mam nadzieje, ze wspólnie coś wypracujemy. Jakiś system..
A na koniec moja śpiąca królewna :-)