Brzuszek i szpital..

Brzuszek w niedziele zaczął tak mocno boleć, że postanowiliśmy pojechać z Milą do szpitala. Nie spodziewałam się tego ale kazali nam zostać do wtorku celem wykonania badań : posiewy. Oczywiście nie będę ukrywać jak bardzo mnie to zaniepokoiło.. Wpadłam w płacz.. Na szczęście dostaliśmy pojedynczą salę z dwoma łóżkami. Najgorsze w tym szpitalu jest to, że właśnie remontowany jest prysznic i wykąpać się nie da.. Kombinuje więc w inny sposób. Nie zmienia to faktu, że takie traktowanie matek jest niedopuszczalne...

Nie ma dnia bez mojego płaczu.. Zamiast chodzić na spacery to zalegamy w czterech ścianach warszawskiego szpitala. Opieka na szczęście wszystko wynagradza. Panie pielęgniarki są bardzo miłe.. Każda jedna.. Aha, nie ma jedzenia, więc trzeba radzić sobie samemu. Na szczęście mamy skarb w postaci Roberta, który nam nie daje zginąć. Takiego kochanego tatusia masz Miluniu:-) 

Ale do rzeczy.. Było zagrożenie zapalenia układu moczowego. Został wykluczony. Sprawdzają jeszcze krew, na wynik mam czekać do czwartku. Z zakładanego więc wyjścia we wtorek zrobił się czwartek. Jestem raczej przyzwyczajona do lekarzy w wieku ponad 50 a tu lekarki takie młodziutkie..

Jeszcze w niedzielę wzięli Milunie i ją "odgazowali" .. Zalegało jej tyle gazów, że Panie pielęgniarki były bardzo zaskoczone.. Momentalnie zrobiło jej się lżej. Wczoraj dotarły krople Sab Simplex od Cacynki.. Jeszcze raz dziękuje Ci bardzo. Zaczęłam podawać i nie chce zapeszać ale chyba jest lepiej. Brzuszek miękki. 

Trzymajcie proszę kciuki, żeby posiew z krwi był czysty.. Ja na prawdę tęsknię za domem, za moimi kotkami, za tv, za prysznicem, za łóżkiem i kanapą, za spokojem.. 

A oto moje dwa najdroższe Skarby, bez których życia sobie nie wyobrażam,, kocham!!!