Nasze złe chwile

Na FanPage'u zadałam Wam pytanie, o czym chcielibyście poczytać na moim blogu.

Jedna z odpowiedzi była następująca:

 

OK, zaczęłam się nad tym zastanawiać. U nas nie było skoków rozwojowych, w sensie były ale nie jakoś upierdliwe, denerwujące, płaczące itp. Gdy coś się działo złego, Milka była marudna, to sprawdzając z kalendarzem skoków, nigdy nam się to nie pokrywało. Czy mieliśmy złe chwile? Tak, najgorszą chwilą w całym moim prawie 20-miesięcznym macierzyństwie były pierwsze 1,5 miesiąca. Ten okres powoduje u mnie ciarki na plecach i skutecznie wstrzymuje przed drugą ciążą. To mój 100% środek antykoncepcyjny. Dlaczego? Zapewne wiele z Was pamięta, że Mila miała kolki. Straszne kolki. Jak skończyła 2 tygodnie, jej płacz był tak silny, że wylądowaliśmy w szpitalu. Dramat. Ja nie znoszę szpitali i cierpiałam okropnie. Głęboko wierzyłam, że jak wrócimy do domu, będzie ok. Niestety. Z zazdrością czytałam, jak inne mamy cieszą się macierzyństwem. Mnie to nie dotyczyło. To znaczy byłam szczęśliwa, że mam ją, że jest, ale to szczęście każdego dnia było gwałcone kolkami mojej córki. Codziennie przez kilkadziesiąt minut, kilka razy w ciągu dnia. Nie raz dzwoniłam do Roberta z płaczem: wracaj do domu, ja już nie daje rady. Okres kolek minął bezpowrotnie w Sylwestra. To był ostatni dzień roku i ostatni krzyk i płacz. Dziś śmieje się, że przez ten czas Milka wypłakała się za wszystkie czasy. Teraz jest pogodna, uśmiechnięta, grzeczna. Zapytacie: jasne, grzeczna? Nie broi? Nie rzuca zabawkami? Nie bije?

 

Żadne dziecko nie jest idealne. Kłębi się w nim mnóstwo emocji. Nie wie, co z nimi czynić. Zdarzyło mi się, że Milka mnie uderzyła. Pokazałam jej jak jest mi przykro. Udało się. Przynajmniej na razie. Czy Mila jest marudna? Tylko wtedy jak jest zmęczona.. Wtedy jest marudna. Mam dni, że mi się nic nie chce i przepychamy się z Robertem.. Chcę, żeby on się nią zajął i odwrotnie. Zdarza się, że powiem Milce, by dała mi choć na chwilę spokój ale z ręką na sercu powiem, że może powiedziałam jej tak trzy razy.. I tak o te trzy za dużo. Pamiętam jeszcze, kiedy Milka wisiała na cycu non stop w nocy, powiedziałam jej, że mam już dość i po raz 10 nie dam jej już piersi.. Potem było mi przykro..

To chyba tyle, pozwalam jej na wiele, pilnuje jak mogę, asekuruje, nie zabraniam ale tak, mówię, kiedy nie wolno. Nie uważam, że dziecko może wszystko, że musi uczyć się na błędach, /co nie znaczy, że stoję nad nią i na nic jej nie pozwalam/ uważam, że granice trzeba wyznaczać.. Mówię o sytuacjach typu wkładanie rąk w kontakt. Trzeba tłumaczyć, co jest dobre a co złe.. Nasze dzieci przecież już wiele rozumieją..

Jest jeszcze jedna rzecz.. być może na powyższe pytanie powinny odpowiedzieć mamy, które przebywają z dzieckiem non stop, 24h/dobę. Wiecie, mój powrót do pracy to również forma odpoczynku, wracam do Mili z ochotą, pełna energii (przeważnie) i mam ochotę na spacer, zabawę, kąpiel.. Ona to czuje.. Dlatego cieszę się, że codziennie wynagradza mnie swoim dobrym humorem i cechami charakteru, dzięki którym mogę śmiało stwierdzić, że MAM GRZECZNE DZIECKO.